In-flux

“In-flux”, Digital Animation, Duration 4’20” based loop, Size Variable, 2008

Eng

“In-flux” animation is a construction aiming at perception of the undergone time slot. The animation consist of colums with totem-like forms, hourglasses, balls and the sounds of breathing and together they bring a spiritual domain in which we reflect our inner world on the one hand and the time within us on the other. The breath, of which non-recurrence, not recurrence, is worrying, is, no doubt a sign of the synchronizer of the living body. It causes to feel how we perceive the life and the time in our minds. Even though frequent and jerky breath is the expression of congestion, excitement or fear, it is the time which enables us to perceive the affliction or pleasure of this. The time which appears to us short when we are in panic, and long when we are in annoyance, turns out light and brings about satisfaction when we are in peace. The perception of the spaces and occasions in that particular time spatializes these definitions. This is the internal effort of the (post)modern person to individualize him/herself in accordance with the time and space –a spatial perception of how we internalize this in-ternal time during this period.

Tur

‘İç-sel’ sergisi insanın içinde yaşadığı zaman dilimini ve ‘an’ları algılamaya yönelik görsel, duyumsal ve mekansal bir kurgu yaratıyor. Toteme çalan formları ile kolonlardan, kum saatlerinden, toplardan, nefes alıp verme seslerinden olusan ‘iç-sel’ animasyonu iç dünyamızı ız ruhani bir dünyayı, içimizdeki zamanla bütünleştiriyor. Tekrarından değil de tekrarlanmama olasılığından endişe duyulan nefes, canlı bedenin şüphesiz biyolojik saatinin bir göstergesi. Nefes, yaşamı ve zamanı kendi içimizde nasıl algıladığımızı değişik biçimleriyle hissettiriyor. Sık sık ve kısa kısa alıp verilen nefes belki sıkışıklığın, belki heyecanın belkide korkunun bir dışa vurumu olsa da bize bunun acısını ya da zevkini algılayabilme yetisini veren aslında zamandır. Panik halinde kısa, sıkıntı halinde uzun gelen zaman huzur halindeyken de yerini hafifliğe ve bu hafifliğin getirdiği doygunluğa bırakır. Bu tarifler ise zamanın içinde yaşanılan mekanlar, var olunan durumlar ile algılanarak mekansallaşır. ‘İç-sel’ zamanı nasıl içselleştirdiğimizin mekansal bir algılaması olarak (post) modern insanın kendini zamana ve mekana göre bireyselleştirmeye yönelik içsel çabasını yansıtıyor.